നിദ്രയില്‍ സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ എനിക്കെന്നും അന്യമായിരുന്നു ...
ഒരായിരം സ്വപ്‌നങ്ങള്‍ കാണാന്‍ കൊതിച്ചു
നിദ്ര ദേവിയുടെ . മടിയില്‍ തല ചായ്ക്കുമ്പോള്‍
ഒരു സ്വപ്നം പോലും കാണാനാകാതെ പുലരുന്ന ദിനങ്ങള്‍
നിദ്രയില്‍ എന്നും ഇരുട്ടായിരുന്നു കട്ടപിടിച്ച ഇരുട്ട്
എന്റെ കുഞ്ഞു മനസ്സിലെ നിറങ്ങള്‍ ഒരിക്കലും
ഒരു കൊച്ചു സ്വപ്നമായി എന്റെ നിദ്രയില്‍ കടന്നു വന്നില്ല
അതായിരിക്കാം ഞാന്‍ പകല്‍ കിനാക്കള്‍ കാണാന്‍ തുടങ്ങിയത്
എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ സൂര്യനെ സ്നേഹിക്കുന്ന സൂര്യകാന്തി പൂവായി
ചില സ്വപ്നങ്ങളില്‍ ഞാന്‍ തുമ്പ പൂവിനെ പ്രണയിച്ച മഞ്ഞു തുള്ളി ആയിരുന്നു
ചിലപ്പോള്‍ ഒഴുകുന്ന പുഴയായും മറ്റു ചിലപ്പോള്‍ എരിയുന്ന തീയായി
എന്റെ കണ്ണീരു കൊണ്ട് ഞാന്‍ പുഴയുണ്ടാക്കി
അതില്‍ ഞാന്‍ ചിരിക്കുന്ന ഒരു തോണിയിറക്കി
ആ തോണി തുഴഞ്ഞു ഇനിയെത്ര ദൂരം അറിയില്ല
എന്നെങ്കിലും വലിയൊരു പേമാരിയില്‍ ആ തോണി മുങ്ങി പോകും
No comments:
Post a Comment