ഉത്തരം മുട്ടിക്കും ചോദ്യത്തിന്‍ മുന്നില്‍
പൊട്ടിച്ചിരിച്ചും കളിച്ചും രസിച്ചും
മനസ്സിലെ ഉത്തരം പറയാതൊഴിഞ്ഞു ഞാന്‍
അറിയാതെ നിറയുന്ന മിഴികള്‍ക്ക് വേണ്ടി
വഴി തെറ്റി വന്ന ചെറുകാറ്റിനെ പഴിച്ചു ഞാന്‍
മണ്ണില്‍ കിടന്ന കരടിനെ ആ പാവം
കുഞ്ഞിക്കാറ്റെന്‍റെ കണ്ണിലേക്കിട്ടു പോലും
കാണാത്ത തലവരയെ ശപിച്ചു ഞാനെന്നും
വിധിയെന്ന പാവത്തിനെ പഴിച്ചു ഞാന്‍
കരയാന്‍ വിതുമ്പുന്ന ചുണ്ടുകളെ
ശാസിച്ചു ഞാന്‍ അടക്കി നിര്‍ത്തി
വെറുതെ ചിരിക്കാന്‍ പഠിപ്പിച്ചു ഞാനവയെ
സ്വപ്നങ്ങള്‍ കാണാന്‍ കൊതിച്ച
മനസ്സിനെ ഇരുട്ടെന്ന കൂട്ടില്‍ അടച്ചു
മിഴികളെ ഇരുട്ടില്‍ കരയാന്‍ പഠിപ്പിച്ചു
ഞാനെന്നും ഒച്ചയില്ലാതെ കരയാന്‍ പഠിച്ചു
പൊട്ടിച്ചിരിച്ചും കളിച്ചും രസിച്ചും
മനസ്സിലെ ഉത്തരം പറയാതൊഴിഞ്ഞു ഞാന്‍
അറിയാതെ നിറയുന്ന മിഴികള്‍ക്ക് വേണ്ടി
വഴി തെറ്റി വന്ന ചെറുകാറ്റിനെ പഴിച്ചു ഞാന്‍
മണ്ണില്‍ കിടന്ന കരടിനെ ആ പാവം
കുഞ്ഞിക്കാറ്റെന്‍റെ കണ്ണിലേക്കിട്ടു പോലും
കാണാത്ത തലവരയെ ശപിച്ചു ഞാനെന്നും
വിധിയെന്ന പാവത്തിനെ പഴിച്ചു ഞാന്‍
കരയാന്‍ വിതുമ്പുന്ന ചുണ്ടുകളെ
ശാസിച്ചു ഞാന്‍ അടക്കി നിര്‍ത്തി
വെറുതെ ചിരിക്കാന്‍ പഠിപ്പിച്ചു ഞാനവയെ
സ്വപ്നങ്ങള്‍ കാണാന്‍ കൊതിച്ച
മനസ്സിനെ ഇരുട്ടെന്ന കൂട്ടില്‍ അടച്ചു
മിഴികളെ ഇരുട്ടില്‍ കരയാന്‍ പഠിപ്പിച്ചു
ഞാനെന്നും ഒച്ചയില്ലാതെ കരയാന്‍ പഠിച്ചു
No comments:
Post a Comment